Lennert Hansen is bestuurslid van Open Vld Hasselt en kernbestuurslid van Jong Vld Nationaal. Samen met Jong Vld-collega Hannes Van Parijs schreef hij onderstaande opinie over de federale regeringsvorming. Ze schrijven in eigen naam.
“De pogingen om Open Vld en MR uit elkaar te spelen, zijn gedoemd om te falen.”

Vorige week maandag gooide een misnoegde man een molotovcocktail naar het federaal parlement. De schade bleef relatief beperkt. Maar afgelopen vrijdag willen Bart De Wever (N-VA) en Paul Magnette (PS) een veel gevaarlijkere cocktail het parlement binnenloodsen: een nationalistisch-socialistische cocktail die bij elke liberaal tot geheelonthouding zou moeten leiden.

“De volgende bedreiging voor België? Als de PS terug aan de macht komt,” zei toenmalig vicepremier en huidig Vlaams minister-president Jan Jambon in 2018. Hij maakte toen deel uit van de centrumrechtse Zweedse regering, de eerste regering zonder socialisten sinds 1988. De N-VA hield het standpunt lang vol: tot voor enkele weken vonden ze de PS té gevaarlijk voor de economie om ermee in een regering te zitten.

“De N-VA is een gevaarlijke partij. Ze willen het einde van België.” Paul Magnette wond er in 2019 geen doekjes om: zijn partij wil België vrijwaren van het separatisme. Hij pikt het niet dat N-VA van hem verwacht de Zweedse regering te depanneren en en passant het land te splitsen.

Vandaag zijn de violen anders gestemd. Bart De Wever en Paul Magnette gingen vorige vrijdagnamiddag naar de koning met een compromis. De N-VA gooit haar economisch programma uit het raam, de PS doet hetzelfde met haar communautair programma. Uit bronnen dicht bij de onderhandelaars horen we van sociale uitgaven – zoals een ondoordachte verhoging van de pensioenen – die onze Belgische schuldenput met tientallen miljarden zullen doen toenemen. Zonder zicht op stijgende inkomsten kan dat maar één ding betekenen: nieuwe belastingverhogingen. En dan zwijgen we nog over de kost van drie federale ministers van justitie, een N-VA-trofee.

Het mag niet verbazen dat deze cocktail van links economisch beleid en blind separatisme allesbehalve aantrekkelijk is voor liberalen. Wat dit land nodig heeft is een verstandig economisch herstelbeleid. Want na de dure gezondheidscrisis zal een even dure economische crisis volgen. En dan zwijgen we nog over de vergrijzings- en klimaatcrisissen die de komende jaren op ons af zullen komen. We kunnen ons geen sinterklaaspolitiek meer veroorloven, het moet gedaan zijn met het creëren van nieuwe facturen op de kap van de komende generaties. We mogen geen tijd verliezen met communautaire avontuurtjes, zoals de splitsing van de gezondheidszorg en justitie. Dat kost tijd en geld die er vandaag gewoon niet is.

De meest succesvolle generatie liberalen was de generatie-Verhofstadt. Die generatie viel van haar troon omdat ze haar economisch programma uitverkocht had in ruil voor ethische hervormingen. Die hervormingen waren belangrijk, maar de economische kiezers van de liberalen bleven bedrogen achter. Bart De Wever en Paul Magnette maken vandaag dezelfde fout in ruil voor het einde van België en links economisch beleid.

Open Vld en MR hebben hun economische profiel opnieuw geclaimd. De as tussen de Nederlandstalige en Franstalige liberalen is erop gebouwd. De liberalen hebben zich steeds verzet tegen analisten die de N-VA een liberale partij noemden, en nu de Vlaams-nationalisten een links economisch beleid willen voeren krijgen ze daarvoor het definitieve bewijs. Als het communautair wordt telt er maar één zaak voor die partij, en het is niet het redden van onze economie.

Hoeft het te verbazen dat de laatste partijen die het land economisch overeind willen houden zich aan elkaar verbinden? De pogingen om Open Vld en MR uit elkaar te spelen, in naam van het economische en institutionele einde van België zijn politiek gespin dat gedoemd is tot falen. Wanneer Magnette en De Wever een nota schrijven waarin elke zin voor economische urgentie en ambitie ontbreekt, weten ze zeer goed dat de liberale familie die niet zomaar zal ondertekenen. Met zo’n politiek steekspel de toekomst van ons land op het spel zetten lijkt, we wikken onze woorden, crimineel onverantwoordelijk.

Een regering heeft een basis nodig van vertrouwen, en betrouwbare partners. Wie vanaf dag één stokebrand speelt – zeker als diezelfde persoon minder dan twee jaar geleden een regering liet vallen omwille van een akkoord dat ze zelf mee onderhandeld had – bouwt niet aan vertrouwen. Dit land heeft een nieuwe regering nodig, maar willen de huidige formateurs wel echt dat de liberalen daaraan deelnemen? Het is een vraag die de liberalen zichzelf moeten stellen.

Geen enkele liberaal zal de deelname aan een regering van linkse partijen als PS en N-VA willen goedkeuren op een congres. Nu de N-VA toch bezig is met de uitverkoop van haar programma, is het logisch dat ze gaat aankloppen bij die andere linkse partijen, Groen en Ecolo. Vanzelfsprekend willen liberalen niet meehelpen de Belgische schuldenput nog dieper te graven. Wij pleiten nog liever voor oppositie, want er zal een stevige blauwe tandpasta nodig zijn om de rood-groen-gele smaak weg te spoelen.

Lennert Hansen & Hannes Van Parijs